10 Temmuz 2014 Perşembe

Gezenti kanserim

Benim bu 3. kanser de benim gibi gezenti çıktı, meme ile yetinmedi, karaciğeri aldıktan sonra kemiklere doğru yola çıktı, dahası kalan  meme dokusu ki -yok gibi birşey- atladı. Ben karaciğer diye üzülürken 3 cephe daha çıktı savaşmak için.
Dün karaciğer ameliyatı için randevu almıştık, bir önceki gün gelen pet ct sonuçları bizi daha da üzdü. Birçok yere sıçradığından ameliyattan vazgeçildi. Şimdi cumartesi tekrar kemoterapi başlıyor. 12 seans ve her hafta. Önce Derviş'ten gizli hastane tuvaletinde ağladım. Onkolog için bekleyen hasta sırasında yaşlı kadınlar kendi aralarında "Ay nerden geldi bu başımıza!" O zaman içimden "Ulan ben 32 yaşımdan beri, ta 14 yıldır uğraşıyorum. Sizin yaşınız başınız var, ya ben ne halt edeyim" diye bağırmak geçti. En son yaşlı, bastonlu bir teyze ve torunu bekliyordu. Kendi kendime "Allah'ım, ben neden torunumu göremeyeceğim? Evladımı annesiz mi bırakacağım? Bu kadar kısa süre için mi bana anneliği tattırdın? Bu kadar kısa süredir tattığım evlat sevgisi için mi totomdan 400 iğne yedim? Benden sonra evladım ne olacak?" diye düşündüm durdum.
İçeri girince Derviş "Hocam biliyorsunuz bu 3.kanser ama ben ilk kez korkuyorum. Bizimle lütfen açık konuşun" dedi. Bende "Kızımın büyüdüğünü görecek miyim?" diye sordum.
Doktor bize "Bunları temizleriz ama şunu bilin, bunu sinek basmış bir bataklığa benzetin. Biz sinekleri kuruturuz ama bataklık durur. Yeniden sinek basmayacağının hiç bir garantisi yok. Dahası yeniden kansere yakalanma riskiniz diğer insanlara göre daha fazla" dedi.
Çıktıktan sonra arabada ağlamaya başladım. Dervişim yolu uzattı, benim ağlamalar bitene kadar Pendik'e kadar gittik. Sonra gözlerimi sildim eve döndük. Yeniden savaşa giriyorum ancak bu kez daha fazla cephede, daha zor bir tedavi ile. Biliyorum, Rabbim benim öleceğim günü zaten doğduğum gün yazdı, ben ne yapsam o gün değişmeyecek. İnşallah bu son olsun diyorum ve Allah'tan bana yardım etmesini diliyorum.

16 yorum:

Bir Terazi Kizi... dedi ki...

Dualarimizla bunu atlatacaksiniz buna gönülden inaniyorum,nolur üzülmeyin ki kolay iyilesin!

Adsız dedi ki...

Ayşen, yıllardır takip ederim blogunu,taa idil bebek iken. Benim kızımla yaşıtlar... Hiç tanımasam da bir bağ kurmuşum demek; sanki kız kardeşim hasta olmuş, yeğenimin yalnız kalmasından korkuyorum. Böyle durumlarda ne denir, nasıl teselli verilir vs. hiç deneyimim yok, hassas bir döneminde yanlış bir şey yazmak istemiyorum.O yüzden çok konuşmayacağım. Ancak bu sefer, mücadeleni kızın için yapıyorsun, vazgeçme sakın. Dualarım, iyi dileklerim hep seninle. Asude.

Unknown dedi ki...

idil,
Allah sana yardım etsin ve şifanı versin,
evladın ve eşinle tüm karagünlerin üstüne sünger çekin inşallah

nurtenbegendi.blogspot.com dedi ki...

Canımsın yaaa. Allah sağlığını da versin sabrını da. Sabırla selamete çıkacağına inanıyorum. Kanser bunu daha önce defalarca sana yapabildiğine ve senin de onu defalarca yenebildiğine göre bunu bir daha yapabilirsin. Söylemesi kolay dediğini duyar gibiyim. Çünkü çok zor bir süreç anlayabiliyorum. Ne mutlu ki desteğin olan bir ailen var. Sevgilerimle.

Adsız dedi ki...

bütün kalbimle amin diyorum sizin için dua ediyorum allah şafi ismiyle size yardım etsin canan

Fatma dedi ki...

Allah'tan acil şifa dilerim, çok geçmiş olsun ve tüm dilekleriniz gerçekleşsin, sizin için dua edeceğim. Sevgiler.

Adsız dedi ki...

Allah yardımcınız olsun,şifalr versin size!
Ayşe

Begonvilli Ev dedi ki...

Güzel yürekli, güzel Ayşen'im, ne diyeceğimi bilemiyorum. Hiç kolay değil yaşadıkların.Dışarıdan ne desek anlamsız gelebilir. Ancak yaşayan bilir. Ruh halini anlamaya çalışıyorum. Kendini yiyip bitirmeden tedavilerini ol. Bak, 14 yıldır uğraşıyorum diyorsun. Bu günleri gördüğüne göre torunlarını da göreceksin. Her hastalıkta olduğu gibi senin hastalığında da moral çok önemli. Belki de seni, hayata bağlayan en güçlü bağ olan evlat sevgin selamate çıkaracak. Yavrunu düşünerek bu zorlukları yenebileceksin. Senin için yürekten dua ediyorum. İyi haberlerini bekliyorum.

annesiningülü dedi ki...

ah be canım
şu bataklık kurusun da kurtul inşallah şu illetten
kızları birlikte büyüteceğiz sakın aksini düşünme ;)
dualarım seninle ♥

Adsız dedi ki...

Ayşen, bloğunu yıllardır sessizce izliyorum, doğallığın, samimiyetin, yaşam gücün beni hep etkiledi, seni tanımadan bir arkadaş gibi seviyorum..
Mücadelenin zorluğunu ama senin de gücünü gördüm, bundan sonrası için de sana inancım tam, bunların da üstesinden geleceksin, kızınla ailenle torunlarınla yaşlanacaksın inşallah.. tüm iyi dileklerim ve dualarım seninle..

Asortik Krep dedi ki...

Ben seni sadece buraya yazdıklarından tanıyorum ve seviyorum, lütfen bizlerinde senin için dua ettiğini ve senin duygularını paylaşmaya çalıştığımızı unutma...Allah sana güç,kuvvet, sağlık ,mutluluk ve torunlarını görmen için zaman versin.İçten ve sevgiyle içimden bunu diliyorum.

Adsız dedi ki...

senin derviş ten gizli ağladığın gibi kaçtım yatak odasına ağlıyorum, Allah şifa versin sana ve tüm ihtiyacı olanlara iki kez yenmişsin üçüncü kez de yenersin bu zor süreçte dayanma ve savaşma gücü versin Allah sana, umudunu her daim canlı tutsun süreci en az acı ve zorlukla atlatmanı sağlasın ve bu süre içinde isyan etmeden şükürle umut doldursun yüreğine

İdil'li Hayat dedi ki...

Hepinize teşekkür ediyorum. Rabbim nerede bir hasta ve darda kalmış kişi varsa yardım etsin, şifa versin bilhassa da çocuklara...

Adsız dedi ki...

Allah tez zamanda, en az zahmetle şifanıza kavuştursun.

zuzumi dedi ki...

Sevgili Ayşen Hanım yaşadıklarınızı hüzünle ve bende kendi halimi hatırlayarak okuyorum. Yüce Allahtan size acil şifalar diliyorum şu mübarek günlerde. Lütfen kendinizi bırakmayın. Tabiki üzüleceksiniz ama ümidinizi yitirmemek kaydıyla. Önce kızınız sonra eşiniz ve diğer yakınlarınız için dirençli olmalısınız. Yüce yaradanımız hepimiz için en hayırlısını versin inşaallah. Ona sığınmaktan başka yapabileceğimiz hiçbirşey yok.

Adsız dedi ki...

Ayşen hanım 1 yıl kadar önce size yazmıştım.sizin gibi eşekten düşen biri olarak.tekrarlayan meme kanserimde.aldığım kemolar yüzünden lösemiye yakalandım,ilik nakli oldum,meme protezlerim enfeksiyon kaptı,4 kez ameliyat oldum.2 ay sonra hastalık geri geldi,2 ay daha hastane ve her gün kemo aldım.diğer protezim de enfekte oldu.ölüm riskiyle ameliyat oldum tekrar.yürüyemedim.cildim tamamen döküldü,hastaneden çıkamayacağıma emindim ama bir mucize oldu,iliğim çalışmaya başladı.doktorlar bile şaşırdılar,ölmemi beklediklerini o an itiraf ettiler.mucizelerden ümidinizi kesmeyin lütfen.