Hüzünlü doğum günü ve evlilik yıldönümü

Son 3 yıldır doğum günleri, yıl dönümleri, yılbaşıları ve tüm özel günler hep buruk ama yine de İdoş için gülümseyerek kutlandı. Fakat bu sene hiç ama hiç ama hiç içimden gelmedi. Yine de pasta aldık akşam kendi aramızda kutladık. Fakat ne giyindik ne süslendik. İdoş sabahtan başlayarak beni coşturmak için didindi durdu. Kendince hediyeler verdi, notlar yazdı. Kendimi iyi hissetmediğim için üzüldüm. Kızımı da mutlu edemedim diye kendime kızdım. Ama ertesi gün uygulanan testlerde kanımın aşırı düştüğü ortaya çıkınca kan nakli yapıldı. Moralim bazen çok bozuk oluyor... Halsizlikten ne dışarı çıkabiliyorum, ne takı yapabiliyorum ne de etamin işleyebiliyorum. Tek yapabildiğim bilgisayarda film ve dizi izlemek ve kitap okumak...
Kemoterapi yapabilmek için her gün kan iğnesi de yapılıyor ki ancak kan gereken en düşük seviyeye gelebilsin diye... Bu kan iğnesi öyle basit bir iğne değil. Müthiş bir ağrı, ateş ve sıkıntı yapıyor. Ağrı kesici, uyku hapları olmadan uyuyamıyorum. Onları almama rağmen yatakta mütemadiyen debelenerek en nihayet sızabiliyorum.. Artık çok yorgunum ama hala dayanmaya çalışıyorum kızım için. En ufak ifade değişikliğinde panikle "ne oldu" diye hem kızım hem kocam soruyor. Onlara bunları yaşattığım için üzülüyorum.. İnşallah bunlar bitecek ama benim vücudumda bitti...