Ve tekerlekli sandalyeye geçtik....

Bugün fizik tedavi doktoruna göründük. Omuz için soğuk tedavisi ve hareket verdi. Aslında başka tedavi şekilleri de olduğunu ama bende kullanılamayacağını söyledi. Sol ayak parmağım düştü, yani diğer parmaklardan daha aşağıda duruyor ve kaldıramıyorum parmağı..Ayaklar için de aynı anda fizik tedavi yapılacak, 10 seans sonrası kontol olacak ve ya tamam ya devam diyecekler. Ablam meleğim pazarımızı yapmak için bize gelecekti, onu da evden alıp bize geldik. Bahçedeki ilk yükseltide gene dengem bozuldu ve düştüm. Derviş beni tutmak için sakat omzuma asılınca küt diye yere oturdum ve acıdan ağlamaya başladım. Garibim Derviş özürler diledi, zaten isteyerek böyle şeyler yapılmaz. Beni kaldırması da zor tabii. Kapıcıyı çağırdık, adamcağız hangi kolu tutacağını şaşırdı. Bense koca kadın burnumdan sümükler aka aka yerde ağladım. Ablam meleğim beni sakinleştirdi, zor şer merdivenleri çıktık. Kapıcıya merdivenlere rampa yapmasını rica ettik. Adamcağız marangozluk yaptığından elinde malzemesi de olduğundan rampayı yaptı. Ablam da medikal dükkanlarında tekerlekli sandalye aradı. Kiralama bedeli aylık 100 tl imiş, satın alırsak 250 tl imiş. Satın aldık. İdoş istemedi tekerlekli sandalyeyi ama düştüğümü duyunca "Anne, evde de kullan, böylece hiç düşmezsin." dedi. Kendine oyuncak arıyor zilli. Bakalım, gelecek günler neler getirecek...
Hastaneye gidip gelirken yolda yürüyen insanlara özenerek bakıyorum. Böyle basit bir şeye bile özeniyor insan, sağlamken düşünemediğim şeyler hastayken gözüme nasıl görünüyor... Rabbim kimseyi sağlığından ayırmasın.