Hala ayağımı biryere atarken dönüp aşağa bakıyorum orda mısın diye. Alışmışım yürürken önüme bakmaya, sana çarpmayalım diye.. O kadar zormuş ki sensizlik....
Dizlerimin arasında yatan sıcak varlığın olmadan hiçbir şey eskisi gibi değil. Yere birşey düşürsek hala çabucak almaya eğiliyoruz, sanki sen varsın da yiyeceksin gibi...
Hala ara ara ağlıyorum biliyor musun?
Evde sana ait ne varsa artık yok. Mama kabın, su kabın, kuru maman Derviş'in işyerindeki köpeğe gitti. Son zamanlar hiç oynamadığın toplar çöpe.. Yattığın battaniye yıkandı, kafana yastık yaptığın peluş terliklerim atıldı. Evdeki her salyalı şey yıkandı, kokun yok artık. Son zamanlardaki feci kokun yüzünden sana "ceset herif" diyorduk ama bu kokuyu bile özledim be annem....
Bir yanım hemen bir can daha evlat edin, büyüt diyor ama diğer yanım dur hele diyor.
Akşamları yürüyüşe çıkmamak, sabah uyanır uyanmaz o üzüm gözlerini silmemek o kadar garip geliyor ki...
Hep seninle burdan taşınmak, bahçeli evde senin koşturmanı seyretmek hayalimdi, o hayal artık sensiz..
Ahhh be güzel oğlum, seni çok çok çok özledim..
5 yorum:
Sizi o kadar iyi anlıyorum ki...Ben bir köpek sahibi hiç olmadım ama tüm hayvanları çok seviyorum.2 sene önce ,12 yıl beraber yaşadığım kedimi kaybettim.İlk 2 ay,bir türlü kendime gelemedim.Tuvalet kabı,mama kabı ve diğer oyuncaklar dahil hiçbir şeyini atamadım.Bir daha aynı acıyı yaşamamak için, tekrar hayvan sahibi olmayı düşünmüyordum ama kedimin ölümünden 2 ay sonra şimşeklerin çaktığı,yağmurun adeta gökyüzünden kovayla boşandığı bir akşam bahçeden yavru kedi miyavlaması duydum.Aşağıya indiğimde,yağmurdan sırılsıklam olmuş,muhtemelen birisi tarafından sokağa atılmış,1 aylık bir kedi yavrusu buldum.O kadar çaresizdi ki, o geceyi evde bizimle beraber geçirdi.Ertesi ve diğer ertesi günler annesine rastlayamadık ve 2 senedir oğlum bu evin kedisi olarak yaşamına devam ediyor.Şimdi çok mutlu,iyi huylu ve yaramaz bir kedi o.Eğer denk gelirse,bir hayvanı daha evlat edinmenizi naçizane önerebilirim.Eski hayvanımıza ihanet ediyormuş hissi olabilir ama diğer yandan bir canı daha mutlu etmenin,ona bir yuva vermenin huzuru herşeye değer.Bu arada size tüm kalbimle hastalıkla savaşınızda başarı,sabır ve kolaylıklar diliyorum ...Biliyorum ve inanıyorum ki tüm bu zor zamanlar geçecek...
Tuna Tuncer
Kalbim sizinle sevgili Ayşen. Hep aklımdasın. Uzun yazamıyorum; acını ta derinden hissediyorum.
Her gününün bir öncekinden çok daha iyi ve sağlıklı geçmesini yürekten diliyorum.
geçen gün Nensi'yi veterinere götürdüğümüzde o artık yaşlanıyor senior mama kullanmalı deyince anladım ki bizim hep minik kalan yavrular aslında minik değiller ve bir gün gidecekler. çok zor allah sabır versin :(
Nasılsın canım? Ne zamandır yazmıyorsun..
Merhaba Tuna, şimdi sağlık sorunlarım olmasa çoktan barınakları dolaşmaya başlamıştım ama maalesef.
Sevgili öğretmenim, haftalık kemoterapiler o kadar kötü etkiliyor ki ne sizi ne de başkasını ziyaret edip yorum bırakamıyorum. Yazmayı da bırakmak istemiyorum çünkü bunlar hep bir anı olacak, belki benim durumumda olan biri okur diye.. Öpüyorum, size de çok ama çok geçmiş olsun. Umarım en kısa sürede çok çok daha iyi hissedersiniz.
Robin, ahh ahhh. İçim o kadar yanıyor ki...
Yorum Gönder