23 Aralık 2014 Salı

Yerli malları haftası

Yine heyecanla kutlama yapıldı. Tüm anneler birşeyler hazırlayıp getirdi, çocuklar annelere şımardı, öğretmenlerine şımardı vs vs vs.
İşte fotolar


















Yarın bugünler geçtiğinde, sen herşeyi normal hatırla diye tüm çabam. Yoksa hiç ama hiç içimden doğum günü kutlamaları, okul velileri kaynaşma kahvaltıları, okul etkinlikleri gelmiyor.
Kanımdaki düşüklükten bu tarz bir etkinlik yapmak veya katılmak beni 2 gün yatırmaya yetiyor. Veya annelerin süslü püslü geldikleri yerlere ben kaşımı çizerek, olmayan kirpiklerimi saklayarak katılmak istemiyorum. İlaçlardan tarla gibi şişen suratımla o fotoğraflarda yer almak istemiyorum. Kel kafamı örttüğüm örtüyü ne kadar da değişik bağlasam kendi saçlarımla artık fotoğraf çektirmek istiyorum. Her toplantıda çocukların sana "Annen neden başını örtüyor" diye sormasından korkuyorum. Senin büyüdüğünü görememekten çok korkuyorum. Seni üzmekten korkuyorum. Bana "Ne zaman iyileşeceksin" demenden üzülüyorum ama hep dik durmaya,, doğum gününü eskisi gibi kutlamaya, sen istedinmi eskisi gibi C.arrefour'da oyuncakçı gezmeye, arkadaşlarınla sinema partilerine katılmaya, okul etkinliklerinde yanında olmaya çalışıyorum. Sırf o yüzündeki gülücük hiç solmasın diye....

4 yorum:

Begonvilli Ev dedi ki...

Canım Ayşen'im. Senin sabrın,dirayetin,kocaman yüreğin kimde var ki.. İçtenlikle yazdığın yazılarından tanıdığım kadarı ile bencilliğin ''b''si yok sende. Elbette sevgili yavrun için yaptıkların seni yorup hırpalıyordur ama biliyorum ki bunları yapmasan da asla için rahat etmeyecek. Dualarım hep seninle.. Çok iyi olacağın günleri yürekten diliyorum. İyilikler, güzellikler hep sizinle olsun. Sevgiler, selamlar.

Adsız dedi ki...

Mükemmel bir annesiniz.Kızınız bunun daima farkında olacaktır. Her şey bitmiş gibi yazmayın.Biz bile kendimizden vazgeçersek;bize kim inanır?Arada Ahmet Kaya'nın şafak türküsü şarkısını dinliyorum bu aralar."Ölmek ne garip şey anne"diyor;ama ben pes etmedim daha.Biliyorum ki Ölüm hala bize çok uzak.Katılmanız gereken kızınızın nice toplantıları olacak.

nurtenbegendi.blogspot.com dedi ki...

O yaşlarda hangimiz annemizi anladık ki? Bize göre onlar pek de bir şey bilmiyorlardı çünkü henüz kendi cehaletimizin, deneyimsizliğimizin, acemiliğimizin, toyluğumuzun, çiyliğimizin farkında değildik. Biz büyüdük. İdil de büyüyecek. İdil annesini anlayacak elbette ve çok özel hissedecek kendisini, böyle bir aanneye sahip olduğu için. Yaşam enerjini seviyorum dostum, tüm kalbimle bu İdil yer cücesinin, koca kazık olana kadar seni peşinden sürüklemesini, koşturmasını, evlenip çoluk çocuğa karışmasını, (teyzemin kızının yaptığı gibi) junior İdil'i sana bırakıp bırakıp kocasıyla alemlere akmasını diliyorum :)

İdil'li Hayat dedi ki...

Ahhh öğretmenim! Anneler anneleri ne güzel anlıyor. Güzel dilekleriniz için kocaman bir AMİNNN CÜMLEMİZİ diyorum. Sevgiyle sarıldım, öptüm.
Sevgili adsız, mükemmellikten o kadar uzağı ki... Sadece Rabbimden tüm insanlara ve bana sağlık vermesini diliyorum.
Sevgili Nurten ne güzel anlatmışsın gençliğimizi... Aminnnn diyorum duana. O alemlere benle aksın babası da junior idil'e baksın:))) Ben niye evde oturayım?:))D