27 Mayıs 2013 Pazartesi

Krizlerden kriz beğen

Bizim Deida derdimiz bitmedi anacım, bitmedi!

Beni eskiden beri takip edenler bilir, benim kızıma doğduğundan beri bakan bakıcımız Deida'sı ben işten ayrıldıktan sonra bizden ayrıldı.
Tabii 5.5 yıl beraber olduktan sonra gelen bu ayrılık benim zottiği feci vurdu! Ben de bu ayrılıktan daha fazla etkilenmesin diye haftada 1 gün izin günlerinde Deida'nın bize gelmesine ses çıkarmadım. Keşke çıkarsaymışım! Benim hatun gün sayıyor. Şimdi bulduğu geçici iş nedeniyle 1.5 ay görüşememişlerdi, geçenlerde geldi.
Tabii 2-3 gün önceden başladı bizim kriz.
Sabah ağlayarak uyandı "Rüyamda Deida'mla hala beraberdik. Onun için ağladım" dedi.
"Sen benim 1 numaralı mutluluk ilacımsın. 2 numara da Deida'm" dedi.
Bende beni üzmek için mi yapıyor acaba diye hiç üstüne varmadım, yorum yapmadım.
Akşam Deida okula geldi, çıkışta benimki bana bakmadan koşarak Deida'sına sarıldı, ağladı.
Eve gittik, tabii benimle konuşmuyor, oturdu Deida'sının kucağına aşk yaşadılar. Odasına götürdü, film izlediler. Giderken peşinden gene ağladı. Bende
"Eğer onun gelmesi seni üzüyorsa, gelmesin kızım" dedim. "Ben sen mutlu ol diye gelmesine birşey demiyorum, ama sen her hafta gördüğün halde hala ağlıyorsan o zaman gelmesin" dedim.
Odasına giriyor, çıkıyor
"Odama girdikçe Deida'mı hatırlıyorum" diyor.
Hey Allah'ım, ölür müsün öldürür müsün?
Akşam yatarken gene ağlıyor
"Ben kimse üzülsün istemiyorum. Sen üzülme diye ne istersen onu yapmaya çalışıyorum" dedi.
Üzüldüm yine! Ben Deida'sını seviyor diye üzülüyorum zannediyor!
"Ben sen Deida'nı seviyorsun diye üzülmem ki kızım! O sana kaç sene baktı.Tabii seveceksin. Ama o senin ailenden değil. Teyzen gibi, dayın gibi hayatının sonuna kadar seninle olmayacak, bir gün ülkesine dönecek. Kendini buna hazırla istiyorum" dedim.
Vallahi çıkmazdayım! Öleceğim bu aşktan! Ben elimden geldiği kadar iyi bir anne olmaya çalışıyorum ama hala bu aşka yetişemiyorum.O kadar pişmanım ki, keşke hiç çalışmasaydım kendim baksaydım! Kıskanmak mı bu bilmiyorum ama aradan nerdeyse 2 sene geçti hala peşinden ağlamalar, şarkılar yazmalar, hasrete gark olmalar.. Ne bileyim ya...

Hiç yorum yok: