Şu aralar

Şu aralar herkes gibi bizde elimizde tencere tava protesto yapıyoruz, olayları izlemeye çalışıyoruz, yaklaşımlardaki efelenmeleri kaygıyla izliyoruz, pirenin nasıl bile isteye deve haline getirildiğine şaşıyoruz, ufak bir özürle rahatça halledilecek meselenin siz-bize getirildiğini dehşetle görüyoruz.
Ama burası politika yaptığım bir yer değil, İdil'e ait bir yer. Onun yaptıklarını kaydettiğim yer. O yüzden ben kaldığım yerden İdille hayata devam ediyorum.

Geçtiğimiz haftalarda anneannenin 82. doğum günü kutlandı. Yingemiz bize çok güzel bir süpriz yaptı. Kendi elleriyle, çalışmasına rağmen, süslemeler, yemekler, pastalar hazırladı. Anneanne çok "mütehassis" oldu. Yayları gevşedi yani.

 Gencay abisine kavuşan İdil çok mutluydu.

 Pamuk ve pastası

 

Hediye olarak canlı çiçek alınca Pamuk iyice mutlu oldu.

Tatil bize erken geldi, çok merak ettiğimiz Oyuncak Müzesi'ne gittik. İdil'in ağzından devamlı
"Allah'ım bu bir rüya olmalı!" cümlesi çıktı. MÜKEMMEL bir müze. Oyuncaklar kadar sergilenmesiyle, tatlı anılarıyla, o harika bebek evleriyle aklımızı başımızdan aldı. Gitmediyseniz muhakkak ama muhakkak gidin. Sunay Akın'a da binlerce teşekkürler, böylesi önemli bir konuda gösterdiği emekler için.
Kadıköy'e gidildi, hanıma kitaplar alındı.
Babalar günü'nde de baba-kız GS'liler stada götürüldü.

Hediye olarak GS'li makrome bileklik yanında bir de süpriz vardı İdoş'tan babasına.

Keyifli bir tepsi ve çok tatlı bir mektup. Babanın yaylar da gevşedi. Gözündeki gözlüğe gelince, Potuk'u tuvalete çıkarmıştı, kapıdan gelir gelmez eline mektubu tutuşturduk. Eh gözler miyop olunca adamcağız mecbur numaralı gözlüğü ile mektubunu okuyabildi.

Karne de aldık tabii. Hepsi 5. Darısı ilerdeki karnelerine inşallah.

Odasında temizlik yapıldı,artık kullanılmayanlar yeni sahiplerine ulaştırıldı . Şimdi keyif zamanı, gezme zamanı, tatil zamanı.