Google amca şifredeki hatamdan dolayı hesabımı erişilemez hale getirdi, belge istedi,yolladım, inceledi ve sorun çözüldü.
Bu zorunlu arada sağlık durumu ne halde derseniz, halaven tedavisi bitti, 15 gün bekledikten sonra pet ct çekimi yapıldı, eski kanserli odaklar temizlenmiş -iyi haber - ama bu illet beni bırakmış mı? Hayırrr!
Sevdi diyorum anacım bu illet beni! Ayrılmak istiyorum ama peşimi bırakmayan eski sapık koca mübarek! Şimdi de akciğerde başka yer bulmuş kendine!
Doktor halaven'e devam dedi, 3 ay daha ama vücut kaldıracak gibi değil...
Bir önceki Halaven tedavisi biteli tam 1 ay oldu, yan etkilerden sadece gece 3 kez kıyafet değiştirmeme neden olan terleme bitti. Parmak uçlarındaki hissizlik halen devam ediyor ama beni en çok zorlayan ayaklardaki, daha doğrusu baldırlardaki hissizlik. Normal yürüyemiyorum, adımımı dışa basan palyaço gibi atabiliyorum. Ama en beteri merdivenler, inmek gene neyse ama çıkmak yanlız başıma mümkün değil. Gene bir hastane dönüşü apartman kapısında ayağımı boşa atmam sebebiyle diz üstü yere çöktüm. Mümkün değil kalkamadım, Derviş apartman görevlimizi çağırdı, evdeki yardımcı hanımla 3 kişi zor kaldırdılar.
Bu olaydan sonra 3 ayaklı baston aldık.
En azından benim için bir destek oluyor. Bir elde baston bir tarafta Derviş, bir şekilde çıkıyorum merdivenleri...
İdil bastona anneannesinden alışkın olsa da başta bendeki bastonu yadırgadı. Sonra bana destek olmak için Dervişin görevini almaya çalıştı ama tabii olmadı.
Aylar sonra bir akşam dışarı - merdiveni olmayan- yemeğe gittiğimizde, garsonlar ayağımı kırık zannedince hepsi "geçmiş olsun abla" dediler ve İdil'de, ben de rahatladık.
Sonra bir hafta sonu arkadaşı doğum günü yaptı, ben acaba çocuklar beni bastonlu görür de İdil'le birşey derler mi diye düşünürken, onlardan da ses çıkmayınca her ikimizde rahatladık.
İnsanlar bastonu görünce - hastanede bile- şöyle uzun uzun bir bakıyorlar. İnsan kendini rahatsız hissediyor... Alışmak lazım.. Son durum bu. Rabbim nerde hasta varsa hayırlı şifalar versin hepimize.
